Dag 5

25 juni
Vroeg op vanochtend voor een lange dag. Om kwart over 7 in de auto op weg naar Fort William. Tom netjes ingesteld op postcode en gaan met die banaan. Het was een pittig eindje rijden: 1 uur 40 min valt wel mee op zich maar met een kruissnelheid van 80 km/uur en een zeer bochtige weg mag je geen seconde verslappen, en: links rijden links rijden links rijden. Op de weg gaat het prima maar op bv een parkeerterrein ga je gauw in de fout.
Prachtige vergezichten, het sombere weer klaart wat op, maar er is nog wat laaghangende bewolking om de bergtoppen. Ook ligt er hier en daar nog sneeuw op de toppen, 2 weken geleden heeft het hier nog gesneeuwd. Je kunt zien dat we een stuk noordelijker zitten: onveranderd 50 tinten groen maar het terrein wordt ruiger...
Om 9 uur zijn we in Fort William. We zien het station maar twijfelen, Tom zegt dat we er nog niet zijn. Dus toch maar van het parkeerterrein af en Tom's instructies volgen die ons op het parkeerterrein van een bouwbedrijf brengen. Daar gevraagd en het bleek dat we in eerste instantie toch goed zaten op het reguliere station.
Kaartjes konden we echter niet bij het loket kopen, daarvoor moesten we in de rij op het perron. Ook hadden we geen kleingeld voor de parkeermeter, dus Joke heeft dat snel geregeld en ik in de rij. Gelukkig bleken er nog net 2 kaartjes te zijn maar konden we op de heenweg niet bij elkaar zitten. Terug wel.
Precies op tijd vertrok de stoomtrein. Langs 7 oplopende sluizen, over het Glenfinnan viaduct (Harry Potter!), tussenstop in Glenfinnan en verder naar Mallaig. Daar aangekomen hadden we 1 uur drie kwartier en omdat onze buikjes rommelden maar gauw weer een restaurantje opgezocht. Een overheerlijke ovengebakken schelvis gescoord met een citroen/peterseliesaus. Jummie. Nog een souvenir gescoord, haven bekeken, en daar gingen we weer terug. Om vier uur weer terug in Fort William, een plas en weer gauw de auto in voor het laatste stuk naar Inverness.
Het begon een beetje te miezeren dus nog maar wat voorzichtiger rijden. Tot nog toe blinken de Schotten uit in hoffelijkheid, behulpzaamheid (het wil nog weleens lastig zijn met afslaan: er voor langs, er omheen, en ze stoppen snel om je voor te laten gaan. Het verbaast ons steeds meer om te zien hoe het ook kan: met geduld, humor en hoffelijkheid, kom daar in Nederland maar eens om! Alleen op het laatste stukje ging het mis: onoverzichtelijk, miezer, dus 45 mph in plaats van de toegestane 60 mph werden we ineens luid toeterend door 2 auto's gepasseerd en kreeg ik de middelvinger.... we were really shocked! Het ging kennelijk te langzaam, en door de onoverzichtelijkheid is inhalen vaak ook geen optie en als je dan achter zo'n langzaamrijdende muts rijdt kun je dus kennelijk toch je geduld verliezen!
Maar ja, we hebben vakantie, geen haast, en willen toch ook wat zien!
Klokslag 6 uur in het hotel, Tom had ons om de file heen geleid bij binnenkomst in de stad Inverness, en keurig op tijd in ons hotel.
Gauw de koffers naar boven (yes, a twin bed ipv a double), en om 7 uur naar beneden voor het diner. Lekker kipfiletje met zoete aardappel gescoord (en een (gember)biertje en om kwart voor 9 weer naar de kamer. De luikjes gingen vroeg dicht!


.